Bir Şaman öğretisi şöyle der:
“Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz...
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisi için ısıtmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi
için esmez.
Bulutlar kendi
yağmurlarından ıslanmaz.
Doğanın anayasasında
ilk madde
şudur:
Her şey birbiri
için yaşar!
Birbiri için yaşamak,
doğanın kanunudur...
Eski çağlarda yürürlükte
olan bir anlayıştı
bu.
Bütünlüğü anlatırdı,
özü iki cümleydi:
“Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum.”
“Ben, ben olduğum için sen, sensin.”
Kam Davulu
#ArkeoTarihDünya.”
Vay bee!
Kendimize bakalım mı bir de.
Kendimize yaşarız, kendimize kazanırız,
egomuzu tatmin için elimizden gelmeyeni dahi
yaparız, dağları deleriz, gölleri kuruturuz, engelleri
aşarız.
Aslında konunun özeti, bugün ülkemizin
gelmiş olduğu ahval ile alakalıdır. Çünkü artık
toplumun ya da tabiatın kazanımı değil bireysel
çıkarlar, bireysel kazanımlar söz konusudur.
Çünkü fırsatçılık, tefecilik, stokçuluk toplumun
yararına değil, bireysel çıkarlarla ifade edilebilir.
Halihazırda gelir seviyesi düşmüş, refah
seviyesi hayli zora girmiştir. Bunun sebebi dış
baskılar olabilir ancak ikinci ve önemli sebebi
insanların daha çok kazanma arzusu ve sadece
kendinin kazanması ile alakalıdır.
Yukarıda paylaştığım metinde tabiatın kendi
arasındaki uyumundan çok başkalarının da
yaşam hakkı olduğu ile alakalıdır. Ülkemizin ve
milli menfaatlerimizin bugün düşmüş olduğu
durumla birebir alakalı ve ilintili olan enaniyet,
bencillik ve kazanma hırsı bizi buralara getirmiştir.
İnsanlık adına çok utanmalıyız.
Benler, biz olmalı! O zaman bizler ben olabiliriz
ancak.
Kimden ve nereden örnek verirsen ver kulakları
tıkalı, insanlık algıları kapalı, başkasına
yaşam hakkı tanımayan bireyler olarak ortada
duruyoruz. Buna Vay be demekten başka hiçbir
izah gerekmez. Kalın sağlıcakla.