Çanakkale ile ilgili yazacaktım yazmalıydımda. Ancak toplumun gözünden bir görmek istedim vatanı. Artık işimiz sosyal medyaya kaldığı için nabzıda ordan tutmaya başladık. Hani bizde cuma mesajları var ya. Cumaya gitmeyip mesaj yollayarak aradaki farkı kapatmaya çalıştığımız. Öyle kuru bir kaç mesaj yada paylaşım haricinde ciddi bir paylaşım görmedim sağda solda. Bayrak bulanmış bir kaç çiçek resmiyle eski kağnıların çektiği bir kaç top arabası haricinde bir Çanakkale görmedim. Çok içim yandı çok sızlandım vatan adına. İstiklalin ve andın marşları söküldü söküleli kendimize gelemedik. Yeni neslin vatan adına zaten pek bir bilgisi ve kaygısı yok zaten. Bizdende geçti artık vatan meselesi. Çünkü üzüm hoşavı ve yarım tayin yemeyeli epey oldu malesef. Misali millide haydutlar dolandığından beri eski mektupları kutulara sakladık. Ne okuyan var nede okuma bilen. 57 alay denildiğinde ürperen tüylerimiz ağda olduğundan beri urperecek yada refleks gösterecek dişimizde kalmadı ya.vatanı anlamak için insanı anlamak lazım densede insanı anlamak vatanı anlamaktan geçer günlere geldik. Canakkaleyi anlamak bediri anlamak demek isterdim ama ne ensar var ne muhacir. Artık sürgünlerin adı sığınmacı yada mülteci durdukları yerde kamp. Oysa çanakkale ağıllar vardı silahtarların postalsız ayaklarının üşüdüğü. Vatanı anlatmışlardı bize ve vatanı anlatmışlardı kendilerine.