“Tohum saç bitmezse toprak utansın” demiş üstat. Hatırlarım, bizim on dönümlük bir tarlamızdan sekiz nufus geçinirdi. Rahmetli babam şeker pancarı eker, ertesi sene arpa ekerdi. Hani derler yayedibin bereket versin diye. Gerçekten bereketliydi. Kırik buğday doluydu ambarlarımız. Havuz gibi kullanırdım ben o ambarlarda dolu olan arpa buğday gibi zahirede yüzerdim. Erzurum ovası yeşil denize benzerdi. İkindi serininde hafif rüzgarda dalgalar kıyıya vururdu. Ne leziz günlerdi o günler. Yokluk insanları birbirine sokmuş, toplum kenetlenmiş, paylaşmak hat safhadaydı. Yoklukla bereket birbirlerini tölöre eder, zengin fakir ayrımı olmazdı. Hiçbir şeyimiz olmasa tohumumuz vardı.bir avuç tohumdan bir dünya fışkırırdı. Toprağa azot atılmaz, nadasa bırakılan tarla ertesi yıl yokluğunu telefi ederdi. Her ne olduysa bir günde çekildi bu toprağın suyu. Globalleşen dünyada ekonomi, savaş yatırımları gibi sayacağınız birçok sebepten arta kalan satırlara gıda da yazılırdı. Ancak bu gün gıda ve ilaç endüstrisi en başta yazılmakta. Ektiğimiz tohumlar kendini amorti edemediği gibi, bir sonraki ekimde üreme olmaz oldu. Gdo lu ürünler dünya piyasalarında denge unsuru artık. Kaya gibi dometsin içinde ilaç için bir tane tohum yok artık. Tarlalarımız çorak, biz üzgün, geeceğimiz muallak oldu. Kimya endüstrisinin bize verdiği boyalı gıdalar, gırtlak kanseri olan boğazımızdan geçmiyor artık. Devletin bile çare üretemediği bu soruna bizlerinmi yoksa üst aklınmı sebep olduğunu anlayamadan, elimizde oraklarımız, koparacak başak aramaya başladık. Ama heyhat. Sekili, tandırbaşlı bahçelerimizden balkonlu evlere üşüştük. Ne kotan kaldı ne saban. Eskiciler kilosu 1.5 liradan talan ettiler yurtlarımızı. Ne bağ kaldı ne bahçevan. Duvar diplerine serpeceğimiz bir avuç tohumumuz kalmadı artık. Bedenen çalıştığımız hammaliyemiz karşılığında, damacana su satın alır olduk. Ne pınar var başında türkü söyleyeceğimiz, nede pınar başı sevdaları. Sanal aşklar talan ederken böğrümüzü, dilimizde yalın bir ah kaldı. Yarınlarımıza ekeceğimiz bir avuç umutta yok artık.