Herşeye ragmen seviyorum hüznümü kederimi... İnsanı insan yapan en büyük değerimi. İşlenişimi mesela. iyiye ve güzele dair ne varsa üst üste yığıp onda gölgelenme yi seviyorum. Göz pınarlarımı seviyorum mesela. Kötülüğe karşı içlenip akan deniz suyunun maviliği seviyorum mesela. Usulca sokulan yoksulluğumuzu kabul görmeyen adamlığımızı koyup ceplerimize, bu şehrin tepetakla olmuş evhamlarından çok ötede bir köyü seviyorum. Roman kokulu çam aromalı yeşilin ve sarının bütün tonuna boyanmış manzaralar seviyorum mesela. Yukarıdan dökülen şelalelerin tozuna bulanmış gökkuşağı hikayelerini seviyorum. Kötülüğümü enaniyetimi bencilliğimi hey deme koyup ardımda kalan gölgeme bakmadan şemse yürümeyi seviyorum. Diyemediğime ağlayacak ateş böceği bir çift gözü hüzün akan bir ırmağa bırakıp çok uzaklardaki umuda koşmayı seviyorum mesela. Kahrın zulmün fenalığın olmadığı rüyaları seviyorum. İç dünyama dair ne varsa bir çuvala boşaltıp bir orman köyünden geçerken kenara bırakmak istiyorum. Ulaşamayacak bulaşamayacak erişilemeyecek gizlerde kalmak istiyorum. Saklı bahçelerin dışarı taşmış filizlerindeki tomurcukları seviyorum mesela. Adını hasret narında hareleyip göğsüme bastığım künyelerin hasretini seviyorum mesela. Her Seher yelinin onlardan getireceği bir tutam rayiha için ala şafakta uykumu bölüp pencerelere yaslanmayı seviyorum. Umudu seviyorum mesela. Herşeye ragmen seviyorum hüznümü kederimi. Bana dair ne kadar giz gizem sır varsa ifşa olmadan saklamayı seviyorum. Buğulu gözlerimi boğazımdaki düğümü içimdeki hareyi dilime pelesenk olmuş ekşimsi tadları seviyorum. Bir gün iyi olur diye günlerden seçeceğin bir günü o gün addedip yarını düşünüp dününü seviyorum. Uzakları seviyorum mesela gidemediğim göremediğim gözümde tüllenen hayal meyal siületleri seviyorum. Haberi olmadan umursamadan tekdüze yaşayıp giden çıkarsız umarsız dostu seviyorum. İnsani melekelerde içimdeki öfkenin kızgınlığın nefretin aralarından sızıp başak veren hünü seviyorum. Seviyorum işte var mı diyeceğin.