Bazı yazılarımda kullandığım bir ifade
var Osmanlı’ya dair. Topal leyleklere
barınma vakfı kuran vakıflar medeniyeti
diye... Gerçek bir vakıf medeniyeti
Osmanlı… Son zamanlarda bir kilo şeker üretemeyen
Osmanlı diye salya sümük saldıranların
gözüne sokulacak bir yazı denk geldi.
Uzun bir yazı
okudum çok güzel
yorumları olan devasa
bir yazı. Benim de
notlarım var bu konuda
ama benim de
aklıma gelmeyen nice
vakıflar var bu yazıda.
Belki onlarcası daha
vardır. Vakıflar Genel
Müdürlüğü bu konuda
bir çalışma yapmış.
Bu yazıdaki sıralı
vakıflar da bu çalışmadan
alınmış. Ben
kaynak göstermeden
ve yazının yorumlu
metnini keserek devletin kurumunun yayınladığı
listeden oluşan bu notu sizinle paylaşmak istiyorum.
Osmanlı’da kurulan vakıflar:
1. Güzel Yazı Öğretme Vakfı,
2. Sokak Hayvanlarına Ekmek Verme Vakfı,
3. Hastalara Evinde Bakma Vakfı,
4. Kızlara Çeyiz Hazırlama Vakfı,
5. Duvar Yazılarını Silme Vakfı,
6. Kadın Sığınma Evi Vakfı,
7. Sıcak Pide Dağıtma Vakfı,
8. Yaz Günlerinde Soğuk Su Dağıtma Vakfı,
9. Kışın Abdest Alanlara Sıcak Su Temin
Etme Vakfı,
10.Sıcakta Sebillere Kar Koyma Vakfı,
11.Yol Güvenliğini Sağlama Vakfı,
12.Helalleşme Vakfı,
13.Hristiyan Esirleri Kurtarma Vakfı,
14.İlkokul Hocalarına Tütünü Yasaklama
Vakfı,
15.Yoksul Mahkumlara Harçlık Verme Vakfı,
16.Güvercinhane Yaptırma Vakfı,
17.Leylekleri Koruma Vakfı,
18.Dara Düşenlerin Vergisini Ödeme Vakfı,
19.İflas Eden Tüccarlara Yardım Vakfı,
20.İlmi Kitapları Bağışlama Vakfı,
21.Şehit ve Sahabe Türbelerini Tamir Etme
Vakfı,
22.Şehir Estetiğini Koruma Vakfı,
23.Hayvanlara Mera Açma Vakfı.
Şaka gibi gelen belki de yardımlaşma manasına
en güzel örnek teşkil edecek ve dinimizce de
tasaddukun en kıymetli örneği olan bu vakıflara
belki onlarcası daha eklenebilir. Mesele ecdadı
doğru anlayabilme ve hak ettiği kıymeti verebilmededir.