Erzurum “sahapsız memleket” deriz eskiden
beri... Öyledir ve doğrudur. Erzurum
kendi insanı tarafından sahipsiz
bırakılmak gibi ağır bir talihsizlik yaşamıştır.
Bunun en güzel örneği Ahi Toman Baba’dır...
Çok değerli bir yatır olmasına rağmen
gereken ihtimam yeterince gösterilemediğinden
yerelde kalan Abdurrahman Gazi’dir ve tarihi
eserleriyle, yaşanmışlıklarıyla,
yetiştirdikleriyle
özel olan Erzurum,
sahipsizlikte de
zirvedir.
Tarihe ayna tutan
tabyalar da bu
sahipsizlikten nasibini
almıştır. Şehirler yatağının
ahıra çevrilmiş
olması başka nasıl
açıklanabilir? Üzülmemek
elde değil!
Kent içindeki mezarları
surlarıyla birlikte
yok eden zihniyet,
yakın dönem savaş
tarihimizin canlı şahitleri olan tabyaları da yok
olmaya sürüklemektedir.
Abdurrahman Zeynal hocamız vesilesiyle bir
kez daha gündeme gelen bu tahribatı önleyecek
babayiğitler aranıyor. Babayiğitler diyorum çünkü
sadece ahır olmaktan kurtarmak yeterli olmaz.
Tabyaları turizm merkezi haline getirecek
özel projelere ve bu projeleri başarıyla uygulayacak
babayiğitlere ciddi anlamda ihtiyaç var.
Tarihin canlı şahitlerini ölüme terk etmeyelim
lütfen. Bu eserler bizim mührümüzdür. Bu toprağın
sahibinin bizim olduğumuzu gösterir. Yüz
yıllık, bin yıllık oyunlara karşı güçlü bir kalkandır.
Koruyslım, yaşatalım...