Hayatımıza her gün
yeni bir şey giriyor nedense.
Daha düne kadar literatürde
olmayan belkide okupta farkında
olmadığımız bir ton
mesele var. Ancak daha bu
başlangıç. Daha çok şey duyacağız
yakında. Çevremize
doğaya hir ve hakir davrandıkça
çevrede bize hor davranıyor
. bu doğal bir tepki.
Küresel ısınma kovit müsilaj
gibi terimleri yavaş yavaş öğreniyoruz
ışte. Baz3n doğayla
başbaşa kalma şansım oluyor.
Sehirden çok uzakta alabalık
sularında dağ
başlarında oluyorum. İnanın
orda bile çocuk bezi yada
poşet gibi pet şişe gibi tonlarca
attığımız artık var. Dünyayı
pisliğe lastiğe plastige
boğmuşuz haberiniz yok.
Günlerdir bir musilaj meselesidir
devam ediyor. Marmara
denizi artık yorgun balıklar
cansız biz umutsuz. Devlet
harıl harıl bu pisliği temizlemeye
çalışıyor. Alglerin tek
hücreli canlıların amiplerin
mikroorganizmaların dengesi
değişti artık. Ne deniz nede
canlılar nefes alamıyor. Oksijenin
dengesi değişti. Midyeler
ölüyor balıkların
sokungaclari sümüksü maddeleece
çevreleniyor. Bizde
ekranlardan musilaja covide
siir ve methiye diziyoruz malesef.
Yarın bakalım nasıl bir
şeyle kalkacağız yataktan.
Kendi havamız için değişik işlere
yelteniyoruz. Hani fıkra
vardır ya. Babası yeni evli oğluna
mutluluğunun sırrını sormuş.
Oğlu demiş ki baba
dolabın kapağını çıkarıp yan
yatırıyoruz gelinin aşağıdayken
ben yukarak kayıp onu
kucaklıyorum. Ertesi gün annesi
feryat figan oğluna koşmuş.
Senin fantazinin içine
demiş. Bizde yaptık ama
baban hastanelik oldu. Hayretle
neden demiş oğlu biz
çok keyif alıyoruz oysa. Annesi
dövünerek demiş ki
baban anahtarı çıkarmamış
oğlum. Fikradaki gibi fantazilerimizde
anahtara dikkat etmezsek
yarın musilaj bizim
kabusumuz olur. Dikkate
almak lazım.