Sınırımızda savaş tamtanları çalarken, atımızı itimizi nallayıp bahçemizde ki pisliği süpürme gayrerimize dünyaya heves kaldı. Kendi işimizi görme zamanımız epeydir geçiyor. Dişi geçmeyen emperyal güçler, anında intikam girişimlerine başladılar. Ermenilerin diaspırasına çare diye sarılan çaresizlerin bu girişimi meclis düzeyince kınandı. İşin garip tarafını söylemek istiyorum ama bu söylemlerim tabiki havada kalacak. Ermeni meselesinde en çok dillenmesi gerek Erzurum olmalı bence. Ülkemizin bu meselesine katkı sunmalı. Çünkü Ermenilerin en fazla katliamı bu yörede. Alaca’dan başlayıp Sarıkamış’a kadar uzanan hat iyi işlenmeli ve iyi izah edilmelidir. Bence tabi. Üç beş akademisyenin tezi haricinde bu işi kendine dert edinen yok maalesef. Dün ABD nin çektiği karta, en az meclis tepkisi kadar tepki gelmeliydi Erzurumdan. Basit söylemle belediye başkanı düzeyinde, üniversite desteğiyle resmi kayıtlarla bu yapılabilirdi. Kınamak için Ermenilerin bu şehri yeniden basmasımı lazım kardeşim. Kınama beleş, söylem ucuz. İki demeç vermenin bu kadar zor olduğu bir siyasi atmosferin bu şehre sunacağı katkısı ne olabilir. Hata bu konuyu basının manşetine taşıyıp siyasileri ve bürokratik çevreleri baskılamasını beklerdim. Dana ve beton haberlerinden başını kaldırıp dünyada bizle alakalı neler oluyor diye bakmaya ne zaman başlayacağız. Bir himmet, bir öncü yada bir delimi gerekiyor derenin dibini yoklatmak için. Bu ne aymazlık, vurdumduymazlık kardeşim. Ermeni soykırımı meselesinde ulusal haberleri kopyalayıp sayfa sonlarına yerdoldurma malzemesi yapan basını, siyasi şovlara imza atmak için kahvehane dolaşan seçilmişleri, konut ve araç kredisi için didinen sendikaları ve aynı zamanda Ermenileri kınıyorum. Tabi en önemlisi gündemde olan diaspora meraklısı dış güçleri de bu ucuz işlere tevessül ettikleri için telin ediyorum.