Bu bir çağrı aslında. Hayatları tehlikede olanlarla yardım etmek isteyenler arasındaki özel bağ gibi. İzmir depremini ve sonrasını sıkı sıkı takip ediyorum. Bazen umutlu bazen de huzursuz bekleyiş sürüyor herkes gibi bende de. Dinleme yapılıyor, enkaz altında kalanlarla iletişim kurmak isteyenlerin sık sık baş vurduğu metot; kimse yok mu. Kimse var aslında. Bir dünya insan enkaz altından gelecek olan bir tıkırtıya bile dikkat kesilmiş vaziyette. Dün sabah 3 yaşındaki elif 62 saat sonra kurtarıldı. Önceki saatlerde idil aynı şekilde kurtarıldı. Daha nice canlar “kimse yok mu” sayesinde kurtarıldı. Bu bir afet, bir felaket. Toprak altında kim bilir nice bin saattir bekleşen canlar var. Bize kolay gelen oradakine zordur mutlaka. Ümitle korku arası geçen her saniye onlar için kabus. Belki son güçlerini toparlayıp kimse yok mu diye inliyorlardır. Belki de kimse yok mu çağrılarına verecek kısa cevaplara takatleri. Bilemiyoruz. Gaybı Allah bilir. Biz insanlık adına sonuna kadar bağırmaya devam edeceğiz. Kimse yok mu diye.