Türkiye A Milli Futbol Takımımız, dün
Sırbistan’da Karadağ’ın karşısına çıktı.
Sırplar baskılı ve arzulu başlayarak
daha dördüncü dakikada ağları buldu.
Abondone olduk ama dağılmadık.
Kısa süre içerisinde toplayarak sazı elimize
aldık ve çok güzel bir oyun sergiledik. Gece spor
yazarlarını dinledim de kimse oyundan memnun
değil. Herkes saldıran, bastıran, sağlı sollu
bunaltan bir milli takım bekliyor ama gerek var
mı? Bence gayet akıllı
ve düzenli bir futbol
sergiledik. Maç boyunca
kontrolü elimizde
tutarak etten bir duvarı
delmeye çalıştık.
Hızlı oynamayı
acele etmekle, sabırlı
ve sakin oynamayı da
geride pas yapmakla
karıştıran bizler, dün
gece tam bir Alman
disipliniyle olması gereken
gibi oynadık.
Karşılaşma boyunca
pas yaptık ama ileride
ve karşılaşma boyunca hızlı oynadık ama acele
etmeden... Sabırla top çevirdik, boşluk aradık ve
nihayetinde Abdulkadir’in enfes pasıyla Kerem’i
buluşturup tabelayı eşitledik.
Sırplar yine karşı koymayı denedi ancak bizim
çocuklar aslanlar gibi oynayarak rakibe fırsat
vermedi. Kontra çıkışlar haricinde pozisyon bulamayan
Karadağ, Orkun kardeşimizin enfes golüyle
teslim oldu. Çağlar’ın çizgiden çıkardığı bir
top var evet ama bizim de Burak’la karşı karşıya
atamadığımız var. Öyle karaları bağlamanın bir
anlamı yok. Oynanması gereken gibi oynadık ve
sabırla galibiyeti hanemize yazdırdık.
Bu oyunu İstanbul’da sergileseydik, acele
ederek 2-0 önde iken beraberliği ikram etmeseydik
bugün liderdik. Kârdan zarar ettik, bunada
şükür diyelim.