Şüphesizki imtihan dünyası dediğimiz ve her amelimizi ona göre yapmaya çalıştığımız bu dünyada, amellerimiz ve yaptıklarımız, uhrevi sınav zamanına kadar geçen sürede kayıp riski taşır. Bu ifadenin altında yitip gitmek anlamından ziyade, zayi olma manası vardır. İnsanın ameli zayi olurmu derseniz, elbette ki zayi olur derim. Hatta zayi olmaktan öte kuvvetli mana ifade etsin diye “vah – vah” demek daha yerinde olur. Taşıdığımız imanı muhafaza etmekten ziyade, biz müslümanlar içiin daha elzemi, sekerat anı dediğimiz, ölüm anında, imanımızı muhafaza edebilme endişesidir. İnsanın, yaşadığı gibi ölür, kuralına bağlamaksızın yapacağı şey, bu risk anında imanını muhafaza edebilme çabasıdır. O zaman ne yapmalı da bu riski ortadan kaldırmalı insan oğlu. Aslında bu risk sadece müslümanları değil, tüm insanlığı ilgilendirmektedir. Çünkü hidayet makamı ancak ve ancak ALLAH’a aittir. Kime iman lütfunda bulunacağı kendi tasarrufundadır. Bize göre kafir olan herhangi bir insanın, son anda Rab’bi tarafından taltif edilebileceği aşikarken, şeytani hislerin hakim olduğu iman sahilerinin imanınıda ber taraf etme kudreti yine O’nun tasarrufundadır. Demekki her müslüman ne yaparsa yapsın imansız gitme ihtimaliyle karşı karşıyadır. Maazallah, çok güvendiğimiz o amellerimiz elimizde kalabilir, sekerat anındaki Onun lütfu olmasa sınavımız çok çetin olabilir. Şimdi daha ciddi olduğu kati olan bu konuyu daha derin düşünmek ve gerekli tedbiri almak lazım olsa gerektir. Buraya kadar kuduğumuz metin, şüphesizki konunun es geçilmeyecek kadar önemi olduğunu izahıydı. Mademki konu anlaşıldı, o zaman akıllara gelen “ne yapmalı” kaygısı baskın gelmektedir şimdi. Elbette ki kabul lutfu ALLAH’ın tasarrufunda olan bir durumdur. Ancak ALLAH’ın bir başka sıfatınında ADİL olduğunu unutmamak gerekmektedir. Elbetteki havf dediğimiz bu korkunun, birde Reca dediğimiz ümit durumu vardır.ALLAH’ın Adil sıfatından cesaret alarak, son anda imanımızı kurtarma telaşına yardımcı olması açısından bir hatırlatmada bulunmak isterim. İşte tavsiye niteliğindeki önemli hatırlatma: Ebu İdris El-Halavani rahimehullah şöyle buyurdu: Hızır aleyhisselam’a;