İçimizden bir sayı tutarız. Icimizden bir his geciririz. Içimizle dışımız hiç bir zaman bir olmaz. Içimizden kızar öfkeleniriz belki ama belli etmeyiz. İçimizde fırtınalar kopar dışımız süt limandır belkide. İçimizde buruk sevinçler vardır iyiye dair ama belli etmeyiz. İçimizden derizki ama dışımızdan demeyiz nedense. İçimizde volkanlar saklıdır dışımız günlük güneşlik. Boğazımız düğümlenir yutamayız ama dışımızda sadece yumruklar sıklıdır. Kim bilir içimizden neler deriz dışımızdan diyemediklerimize dair. Kimse kinsenin içini bilemez elbette ama dışımızı herkes bilir. Icimizde gizimiz gizemimiz sırrımız saklımız kimsenin bilmedikleri tonlarcadır belkide. Dışımız kilo gelmesede içimiz tonlarcadır bazen. Içinle dışın bir olsun dese de biz içimizi kimseye açmayız. Günahlarımız yığınla pişmanlıklar tayadır belki. Bir özlemimiz bir hevesimiz bir hayalimiz vardır kursağımızda ama dışımızda bir gayretimiz yoktur buna dair. Içimizle dışımız bir olduğu gün içimizdekiler yük olmaktan çıkacak elbette. Bu mümkünmü bilemem ama birgün olacak bu. Ama bu gün ama yarın.