Rektör olmak isteyen bir arkadaşımla sohbet ederken garibime giden big şey sordum kendisine. Neden rektör olmak istorsun diye. Heves dedi. İlginç değilmi. İnsan sırf hevesleri için rektör olurmu. Olur olur. Insan hevesleri uğruna yapmıyormu herşeyi. Rektör neden olmasin değilmi. Dünya malı meta böyle bir şey ışte garip ama gerçek. Diplomaside politikada siyasette hevesler ugruna yapılmıyormu. Yani yapanların idealleri aslında hevesleri. Heves yaşam arzusu tatmin duygusudur aslında. Yemek giymek barınmak gibi temel ihtiyaçlarınızı heveslerinizle taçlandırırken, ruhumuzun da doygunluk hisleri için yutkunduklarımızdır heveslerimiz. Belki bir elmaya heveslenir insan. Belki gönüldür hoş biriyle halvete heveslenir, belki kırmızı bir arabadır heveslerini süsleyen. Bunları anlarız fakat. Liyakat çok şey azizim. Makamlara koltuklara heveslenenlerin işi olmasa gerek. Bir gönülde heves ve arzu varken, hakkaniyet ve erdemin bekleneceği çok az yer kalmıştır kalbinde. Bence hevesleri tarumar etmistir bendini, aklını dalgalara boğmaktan başka çareside yoktur ya.