Virüs belası başımıza geldiği günden beri arafta kaldık nedense. Hakkımızda hayırlı mı yoksa kötü bir şey mi anlayamadık. Aşıydı pandemiydi yasaktı kovitti derken bir dar boğaza sürüklendik. Bize alıştığımız hayattan başka bir yaşam reva gördüler. Ancak bakara süresinin 116. Ayetinde bize şu hatırlatılıyor. Hakkımızda hayır zannettiğimiz şey şer, şer zannettiğimiz şey hayır olabilir. Bunu bizim aklımız ve hafsalamız almasada yaşadığımız bazı tecrübelerde bunu görüp kabullenmek durumunda kalıyoruz. Bu sureci de yorumlarken bütün olumsuzlukların içinden kendimize bazı tembihler ve iyi şeyler de çıkarma şansımız oldu. Aile yaşantısını çocuklarımızı sorumluluklarımızı hatırladık mesela. Sılaı rahimi akrabalarımızı unuttuklarımızı duvarlarımızın rengini çocuklarımızın büyüdüğünü yemeklerimizin tadını hatırladık. Kitap okumanın lezzetini camdan bakarken kahve yudumlamanın keyfini tattık. Birbirimize daha bir sokulma dinleme şansı elde ettik. Unuttuğumuz ne kadar güzel şey varsa yenide baştan en baştan hatırladık. Evde olmanın heyecanını belkide ilk defa tattık. Dışarda pislikler azaldı kötülükler frenlnedi umutlar çoğaldı iyiye dair. Biz bu musibetten birçok iyi şeyler kazandık şükür. Daha ıyi şeyler olacak insanlık adına. Umuyorum ve bekliyorum.