Geçmişteki hatalarımıza esef edip üzülmek gibi bir davranışımız vardır “ Keşke şunu yapmasaydım! Keşke şöyle davransaydım!” diye kendimizi muhasebe ederek ‘ Keşke’ leri dizdirdiğimiz anlardır bu anlar. Fakat şunu hiç düşünmeyiz ki “ Keşke” diye bahsettiğimiz olayların ‘ keşke’ leri bu hataların neticesindeki kazanımlarımızdır. “ Keşke” bir yaşamışlığın-yaşanmışlığın nişanesidir. Zira bir yaşanmışlık olmalı ki bir “ keşke” olabilsin! Veya bir başka deyişle; tecrübesizliğimizi ifade ettiğimiz o an bizim bir başka tecrübe sahibi olduğumuz an değil midir? Ve beraberinde farklı tecrübelere de yelken açtığımız birbaşka kazanımımız. Bir nevi; tecrübeyi bir yolculuğa benzetirsek, varmak istediğimiz yerden önceki duraklardan herhangi birisidir. Sonuçta “ Doğru” dediğimiz şey bir ya da bir çok yanlışın elenerek/dışlanmasıyla ortaya çıkan, etik olması bakımından değerlendirmelerimizdir. “ Keşke” bu hayatın vazgeçilmez unsuru olduğu gibi zaafiyetimizdir de. İnsanoğlunun var olduğu andan itibaren olmazsa olmaz genel geçerimizdir. “ Keşke” yi “ Keşke!” dememek için deriz. Tecrübesizlik, bir bakıma yaşamamışlık, görmemişlik neticelerinden kaynaklanan bir durum olabilir. Olaylara bakışımıza, çözümlememize ve bir yol haritası belirlememize olanak sağlaması bakımından çok önemli bir husustur. Kendimizi tecrübe kazanmaya sevk etmeli, çocuklarımızı da bu doğrultuda yetiştirmeliyiz. Keşkelerimiz, çözüm odaklı olmalı, lafta kalmamalıdır. Aksi taktirde dolap beygiri gibi başa dönüp durmaktan öteye geçmeyecektir. “ Keşke” bize tecrübe kazandırmakta olduğu gibi, tükenen zamanımızı da bildirmektedir. Tüketilen zamandan ve ihmal edilen sağlığımızdan kaynaklı ‘ keşke’ lerimiz, keşkelerimizin hasıdır. İşte bu “ Keşkeler” nedamet (pişmanlık) barındırmalıdır. Zira zaman ve sağlık, tükenmişliğimizi en ulvi şekilde temsil eden olgulardır. Bunları yitirmeden kazançlı çıkacağımız her türlü keşkelerimizin başarılara kapı araladığı, ümitsizlik kıskacından sıyrılarak müstakbele yol aldığımız nice yaşamların beklentisi ile insanı doğruya ulaştıran hataların, doğrudan uzaklaştıran hatalara dönüşmemesi dileğiyle... Unutmayalım ki; Hata; Doğrulara açılan bir kapı. Doğru; Hatalara kapatılan kapıların neticesidir. Selam ve dua ile...