Zaman zaman daralır gönlümüz. Sıkılırız. Bazen borçtan, bazen boşluktan. Herşeyden şikayet ederiz.her kime derdini sorsan, ona göre dünyada umulmaz ve çaresiz tek o dur. Oysa herkese göre en büyük dert kendi derdidir. İçinden çıkılmaz, buhranlar gtiren sıkıntılar katlandıkça, insan destek arar. Kafasında tasarladığı yardım mekanizmalarını sıralar kendince. Yarın ilk işim falan adama gidip uzun vadeli borç isteyeceğim yada şu kişiden alacağım yardımla bu durumdan kurtulurum gibi çareler bitmez tükenmez. Oysa müsüman daraldığında kocaman bir “la havle “çekmeli değilmi. Çaresizlerin çaresi olana yönelmeli. Tam telimiyetle Allah’tan istemelidir. Tamda burda girer devreye “hasbünallah”. Hiç vaz geçmemeli, hiç tereddüt etmemelidir aslında. Ve kocaman bir hasbunallah demek.”hasbunallahi ve nimel vekil” evet o ne güzel yardımcı, ne güzel vekildir. Peygamberlerin daraldığında terennüm ettikleri, zorda kalmışların sevinerek sarıldıkları, teslimiyetin en güzel ifadesidir “hasbunallah”. Şükürki müslümanız ve şükürki umarsız ve çaresiz dertlerimiz yok. Aslında var da, çare kapımız sağlam. Utanmadan istediğimiz, yüzümüz kızarmadan kapısını meşgul ettiğimiz bir ilahımız var. İslam alemini bu gnkü hali pürmelalini düşünürsek, elbetteki umarsız dertlerimiz var. Ancak gidip ığınacağımız, özür beyan edeceğimiz bir kapımızda var. Bütün sıkıntılarımıza sen yardım et “ya rabbi’ derken onun ne güzel yardımcı oluğunu bildiğimizden dolayıdır bu rehavetimiz.
Abdullâh bin Abbâs Hazretleri’nin rivâyetine göre:
“Allâh bize yeter, O ne güzel vekîldir.”