Yıllar önce Galatasaray lisesi önünde toplanan sözde cumartesi anneleri için destek veren onlarının yanında olduklarını her fırsatta dile getiren sözde sanatçılar şimdi Diyarbakır’da HDP binası önünde anneler dağa kaçırılan evlatları için ağlarken göz yaşı dökerken annelere destek vermek şöyle dursun, onların bu haykırışına sesiz kalmaları ikiyüzlü lüğün ta kendisi olarak görüyorum.
Diyarbakır’dan gelen bir ses var, gözyaşı var. Diyarbakır’da annelerin evlatlarını istediği bir haykırış var. Bugün terörle irtibatını hiçbir zaman reddetmeyen HDP’nin binasının önünde annelerin, babaların nöbeti var. Evlatlarını geri isteyen anneler, babalar onlar. ‘Evlatlarımızı siz dağa götürdünüz. Size verecek evladımız yok artık. Çocuklarımızı geri verin’ diyen anneler var. Bu annelerin çığlığı var, gözyaşı var. Bir tarafta da sessizlik, görmeyen gözler, dinlemeyi reddeden kulaklar var. Oysa ki onlar değil miydi insan hakları savunucuları? Onlar değil miydi bu standartları demokrasi ve özgürlük bağlamında sürekli dikkate getirenler? Onlar değil miydi sürekli çığırtkanlık yapanlar? Şimdi neredeler? Bu annelerin haykırışlarına, gözyaşlarına duyarsız kalanların ikiyüzlülüğünü sormanın zamanı değil midir? Evet, sorguluyoruz ve sessizliklerinin de unutulmayacağını söylüyoruz.