Menemenspor maçı ile sezonun ikinci
yarısına rahat bir başlangıç yapabilirdik.
Fakat yine özellikle gelenek
haline getirdiğimiz tek yarı futbolu
ve kaçırdığımız goller bizi galibiyetten etti.
Çözülemeyen tek yarı oyunu ve akabinde
gelen beraberlikle Pazar günü hezimete uğradık.
Sezon başından buyana her iki yarıda oynadığı
ayrı ayrı oyunlarla kıl payı galibiyetler aldık.
Menemenspor maçına çok iyi başladık. İlk
yarı rakibi kendi yarı alanına hapsettik ve ard
arda bulduğumuz pozisyonların
ardından
Emircan ile penaltıdan
golü bulduk.
İkinci yarı ise gelenek
bozulmadı ve
oynanan kötü oyun
neticesinde yine basit
savunma hatalarının
akabinde rakibin nadir
geliştirdiği pozisyonlardan
bir tanesi golle sonuçlandı.
10 numara eksikliği
günden güne büyüyor.
Topu alıp taşıyacak ve
aralara atacağı paslarla takımı hücuma kaldıracak
bir oyuncunun eksikliğini yine hissettik. Eren
Tozlu bu açığı kapatıyordu.
Eren’in sakatlığı tamamen takımı uzun toplara
yönlendirdi. Netice itibari ile en az 3-4 farkla
kazanacağımız bir müsabaka berabere tamamlandı.
Kaybettiğimiz bu puanları yine mum ışığı
ile aramaya devam edeceğiz.
Rakiplerimiz bizden önce oynadılar, durumun
ne olduğunu biliyoruz. Ümraniyespor da
Ankaragücü de son saniyelerde attıkları golle
üç puana ulaşmış. Bu durumda bizim bu maça
daha farklı asılmamız ve mutlaka farnkı açmamız
lazım gelmez miydi?
Menemenspor golü son 4-5 dakikada bulsa
şans diyeceğiz ama 64’de golü yemişiz. Kalan
yirmi küsür dakikada ne oynadık? Hiç! Koca bir
hiç! Taraftar çıldırdı, saç baş yoldu ama sahada
ruhu göremedik. Hele son saniyede Mustafa
Yumlu ile girilen pozisyon tuz biber oldu. Orası
kontrol değil vuruş yeri... Maç bitmiş hala neyin
kontrolünü yapıyorsun değil mi?