Eski günler geride kaldı. Şimdi her günün bir anlamı var malesef. Dünya kuzine sobalar gününden tut allı turnam bizim köye gittiği güne kadar günümüz var. Anneler günü balar günü en sevdiği kızların günü. Ve elbetteki sevgililer günü. Dün sevgililer günü. Töremizde olmadığı dini vecibelerimizde yer almadığı halde bizi ilgilendirmeyen o kadar çok şeyimiz varki malesef. Biz biraz ballandirmayı severiz millet olarak. Her gecen yıl biraz daha alengirli hallere sokuyoruz işleri. Otel odalarına dizayn edilmiş güllü pümpüllü sevgililer günü sürprizleri revacta bu yıl. Biraz garip gelsede bize bunu yapmayan artık yok gibi nerdeyse. Millet olarak yasam cizgimizden ödün verdiğimiz günden bu yana ahvalimiz böyle maesef. Daha dün kornesaı yeşil gözler gününü kutladık. Bir önceki gün ekvatora uzaklığımız sayısınca balonlar uçurduk havalara. Bir fırtınalar diyarında yaşıyoruz. Yel vurup rüzgar savuruyor bizi. İşi kurgulayanlar özel kampanyalarla parayı götürürken, biz bir aldığımızın yanında bir bedavamıza seviniyoruz. Eski abreller yok, eski kışlar yok. Eski sevgililerle beraber eski günlerde yok malesef.
Arafta kaldığımız bu günlerde kimi sevip sevmedigimizide bilmiyoruz ya. Kendi hevalarımızı içimize gömüp başkalarının tayin ettiği zamanları çılgınca kutlarken sevdigimizi zannetigimiz simalarıda yılda bir gun görmeyi vaadeer olduk. Ne sevdamız kaldı nede dili tutulan cümlelerin ateş dansı. Sevgililer gününden bize yalın bir ah kaldı şimdi. Bir dahaki yıla kadar sevmeyi unutacağımız kıymetlilere daha kocaman bir yıl var. Bekleyelim bakalım.