“Kardeşim okuyan yok, neden yazıyorsun?”Meşhur bir öyküyle yanıt veririm bu soruyu soranlara.Adamın biri sabaha karşı sahilde yürümektedir.Bomboş kumsalda denize bir şeyler fırlatan bir çocuk görür.
Ne yapıyorsun der?
“Az sonra güneş çıkacak, sular çekilecek. Ölmemeleri için denizyıldızlarını suya atıyorum”Adam çocuğun çabasını nafile bulur, sorar: “Yahu kilometrelerce uzunlukta bu sahil. Binlerce denizyıldızı var karaya vuran. Ne fark edecek ki?”Çocuk bir denizyıldızını daha fırlatır ve şöyle der: “Onun için fark etti ama”
İşte bu yüzden yazmak her şeye rağmen onurlu bir çabadır…
“Nasılsa okuyan yok” demek kendini inkâr etmektir..Türkiye fakirliğe değil cahilliğe karşı verdiği savaşı kaybetmiştir.
Bu yüzden değişmiştir ama geliş(e)memiştir Türkiye.Buraya kadarı alıntı bir yazı. Belki benzer cümleler kurabilirdik ancak bu metnin beni etkilediği kadar etken bir metin oluşturabilirmiydik bilemem. Ancak yıllardır yazıyoruz bu sayfalarda. Ara sıra boşunadır diye emegimize acıyoruz. Bazen zamanımıza eforumuza hayiflanıyoruz. Bazen bıkkınlık geliyor insana. Ancak bu metinden sonra hicte öyle düşünmeyeceğim. Demekki insanın hafsalasında yer eden hedef iyi niyetlerle beslenirse hayat şansı artar cemadatın. Yaşama ve yaşatmaya dair hayaller beslerse ülkemizin ve insanlığın ferahı icin bir adım olur. Insan kendi elinden geleni her şartta yapmalı ve tavsiye etmeleridir. Değişemezsekte dönüşürüz ya.