Geleneksel hale gelen “tabyalar buluşması” yine yıl dönümünde gündeme geldi. Her yıl torunlarının ecdadıyla buluşması artık zihinlerde yer etti. Bu hoş bir şey olsa gerek tarih adına, gelenek adına. Geçtiğimiz günlerde gündeme gelen fotoğraf krizi nedeniyle kaleme aldığımız yazılarımızda da zikrettiğimiz üzere, Aziziye bizim için Çanakkale demek. kirimetlik tepenin, aziziyenin, şahappaşa kışlasının önemi kirlense de, milli reflekslerimizi geliştirecek, manevi hazlarımızı kuvvetlendirecek, tarihimizle olan damarlarımızı yeniden işler hale getirecek olan bu tarihi objelerdir. kısa vadede küçük etkinlik gibi görünsede, uzun vadede bizi benliğimizden koparmayacak salaların ve otağların resimleri olsa gerek
Her gidişimde Şahappaşa kışlasındaki yıkıntılar içime yeni sızılar koysa da, Aziziye’de genç dimağların nefes alması bile bize yeni umut kırıntıları ve yeni hevesler ekmektedir. kırmızının aşkı, Anadolunun coğrafyası, ekeneklerin tadı, hürriyet aşkı, bizim damarlarımızda dolaşacak hep. Bu tarz küçük etkinliklerden arta kalan büyük beklentilerle, her gencin sabah ezanıyla, her yaşlının da geceden yola çıkması gerek. Bu yürüyüşler bizi belki “turan” a götürecek, belkide megaloideanın sonu olacak. her ne kadar ideolojik saplantılarım olmasa da Türk olmam, yaşamam için yeterli neden olsa gerek.