Gerçekten çok acı. Kabeye gidememek camiye varamamak kızına sarılamamak. Bu virüs meselesi bize çoğa mal oldu. Herşey mesafeli herşey yasak. Amcam rahmetli oldu koronadan. Adana kozanda yıllardır öğretmenlik yapıyordu. Kendisi tarih öğretmeniydi. Ayaklı tarih gibiydi kendisi. Ahlaklı dürüst devletini seven caminin yolunu bilen dürüstlük abidesi gibiydi kendisi. Cenazesine gidememek uzaktan bakmak son görevini yapamamak çok acı geldi bana. O hak etmezdi böyle bir ayrılığı bizde hak etmezdik ya bu ayrılığı. Ilahi bir ikazmıdır, insanlığa mutlak bir gücü yeniden hatırlatmakmıdır yoksa insanlığın kendi kendini yok etme projesimidir bilemem ama bu bela başımızda daha çok duracak gibi görünüyor. Camiyi kabeyi huzuru aileyi bizden uzak tutan bu sisteme nasıl bir çözüm bulacak insanlık bilemem ama bireyselde yapacak çok bir şey yok. Her ne kadar çözümü bireysel tedbirlerde gösterse de sistem bana hiçte öyle gelmiyor. Çaresiz deva bekleyen insanlığa yine ilahi kudretin ilaç olacağı aşikar iken bu kudreti görmezden gelen insanlığın sonu daha çok acı olacak gibi görünüyor. Çok acı çok.