Dış siyasetin seyrini değişerek, uluslar arası hinterlanndın yeni fenomeni olmak ayrı bir keyif olsa gerek. Suriye meselesinde Türkiye nin söz sahibi olmasından öte, oyun kurucu olması, Amerika ve Rusya gibi güçlerin karşısında eli kuvvetli, ne istediğini bilen bir ülke durumuna geldik hamdolsun. Kuvvet ve kudretin yabancısı değiliz ama bir fetret dönemi geçirdik. Uyuyan, uyan, emir alan, ezilen, sömürülen bir ülke durumundan, güçlü ülke olma yolunda emin adımlarla ilerliyoruz. Soçi ve atsana süreçlerinde şah çekecek kadar cesur ve vakur duruşumuz bize bugün istediğimizi elde etme sürecini getirdi. Her ne kadar eleştirilse de anında olabilecek bir kuvveti bile oyalayacak coğrafyadan bahsediyoruz. Kanayan, yanan, bombalanan, horlanan bir bölgenin güllük gülistanlık bir hale getirilebilmesi hemen mümkün değilken, bölgeni yada hududunu korumak basit olmasa gerek. Atbaşı olabilmek için, beygir gibi kuvvetli olman gerekir. Her fırsatta ve şartta ikinci planda tutulan ve emir eri gibi davranılan bir güruh tan, İran ve Rusya gibi ülkeleri ağzına baktırmak biraz herif işi olsa gerek. Pkk ve ağababalarının gözünün içine bakarak burası benim demek, Avrupaya parmak sallayıp, yahudiyi uyarmak biraz kalburüstü olmayı gerektirir. Biz içerdek itlerimizi bağlamadığımız sürece bahçemizde havlama sesi eksik olmayacak ama bahçe duvarının dışında kalan mahalledenede Bi haber olmayacağız tabiki. Mahallenin kabadayılarına racon kesip haraca bağlayanları bertaraf edip etrafını temizleyen bir dış politika süreci bizi bir tık daha yukarı taşıyacaktır. Eminim ki Suriye, mülteciler ve pkk sorunu bizim isteğimiz dışında artık şekillenemeyecek. Kıbrıs meselesinde, idlib ve atsana da, birileri birşey söylemeden önce, Türklerin ne istediğinden,ziyade ne istemediğini bilmeleri gerektiğini öğrendiler şükür. Bence bu günkü söylemler ve demeçler, havada kalmayacak ve boş nutuk olmayacak. Biz birşey söylediğimizde, herkes bilecek ki, biz bitti demeden bu coğrafyada asla birşey bitmeyecek.