Köşe yazısı
Hani hep şikayet ederiz ya eskiler, ah eskiler diye. Özleriz, içleniriz, anlatmaya yeltensek burun kemiklerimiz sızlar. O eski ramazanlar, eski havalar, eski tınılar. Tesadüfmüdür yada tevafukmudur, bilmem ama denk geldi işte, dün akşam. Doya doya çektim çiğerlerime o havayı. Sanki elime bir daha geçmeyecekmiş gibi içtim bir bardak, bir bardak daha. Semaverin dumanını savururken yüzümüze, duman bu kadarmı özlenir dedim kendimce. Duman işte. Göz yaşartan dumanmı özlenir demeyin. O dost meclisinin dumanıda hoş geliyor ya insana.
Karşı komşum nurullah ustanın daveti üzerine gittik iki arkadaş. Akşamları temellideyiz dedi. Hoş bir hava oluyor, muhabbet ve çay güzel uyarısına gitmedik aslında. Temelli ‘de çay deyince ben anladım fasılı. Çünkü özü sözü bir insanların yıllarını verdiği, şehrin en eski kültür kokan kıraat hanesi temelli. Hemşin nasıl meşhursa, temellide bir o kadar meşhur. Yeni