Benim bir fikrim var ama başka konuda... O bizim kimyamız ve kimliğimizde olmayan ama sonradan yerleşen bir olgu gibi duruyor. Kendi işimizin branşımızın ya da mesleğimizin dışında her işten bir bilgimiz var mutlaka. Sadece kendi içimizde ilgili bir fikrimiz yok. Marangozsan çatıcıya akıl verirsin, çiftçi isen motorunu kendin tamir edersin. Ziraat profesörüysen suç makinesi yapmaya çalışıyorsun. Kısacası kendimize dair işlerimizle alakalı fikir haricinde her şeye maydanoz olmayı seviyoruz. Şimdi herkes çocuğunu okutmaya çalışıyor ben de öyle yapıyorum ama boş zamanlarında bir ustanın yanına gitmiyor çünkü çocuğun kafası çok yoruluyor, testleri almıyor ve müdür olamamak korkusuyla dershaneye gidiyor. Mühendislerimiz teoride her şeyi biliyor ama trafikte arkadaşlarıyla çekirdek çitleyip satranç oynuyor. Yeni çıraklar yetişmiyor, mesleki tecrübeler sıfıra iniyor. Mavi önlüklü, kulağında kalem olan ustalar yaşlanıyor, birer birer ölüyor. Bu memlekete prof. lazım, hakimler savcılar lazım, öğretmen lazım doğru ama mutfak dolabının kapağını tamir edecek çırak da lazım, aracı tamir edecek motorcu, şanzımancı ve dahi yağcı da lazım. Biz lazım olan yağcılığı yanlış anlamışız galiba grasörlük elinde, içerisinde madeni yağ olan makineyi kullanan yağcıdan bahsediyoruz. Siyaseten birilerini yağlayıp çocuğun atamasını yaptırmaya çalıştığımız için sanayide yağcı, tüpçü çırağı, firese ustası yetişmiyor maalesef ama bireysel olarak her meslekten 50 gram anlıyoruz.