Yaşanan deprem felaketinin yaralarını hep birlikte saracaktık. Fakat sadece lafta kaldı. Geçtiğimiz ay yaşanan deprem felaketinde on binlerce canımızı toprağa verdik. Yüz binler ise yaralı olarak kurtarıldı. İnsanoğluyuz. Her şeyi o kadar çabuk unutuyoruz ki, 1 ay boyunca yardım seferberliği ilan edilmiş, en ufağından en büyüğüne kadar sözde gönül birliği yapmıştık. Fakat hüznümüz ve kederimiz sadece 1 ay sürdü. Herkes kendi işine bakıyor. Elbette hayat bir şekilde devam ediyor. Elbette hayat normale dönecektir. Fakat bu kadar çabuk ve acele bir şekilde dönülmemelidir. 10 ilimizdeki acıyı hep birlikte yaşamalıyız. Sadece yardımları değil, acılarını da hep birlikte paylaşmalıyız. Seçim tarihi açıklanır açıklanmaz sanki ülkemizde hiç deprem olmamız ve o kadar insan hayatını kaybetmemiş, yaralanmamış gibi davranıyoruz. 6’lı masa yan yatmış, devrilmiş, ayağı kırılmış veya kim seçimi kazanacak. Evet, işi gücü bıraktık, deprem felaketinin acılarını bıraktık ve ilk konuşulması gereken siyaseti yine en ön planda tutmayı başardık. Siyasetin nasıl tüm acıları unutturduğuna tanık olduk. Siyasilerin Maşallah yüzlerinden gülücükler eksik olmuyor. Sizin siyasetiniz batsın. İnsanlar halen daha dayanılmaz acılar çekiyor. Acıyı tabi ki yaşayan bilir. Bizler acıları sadece 1 ay yaşayabiliyormuşuz. Çok benciliz çok..