Artık ömür varsa başka bayramlara hevesler. İyi günler bayramlar. Yakınlaştıran kaynaştıran barıştıran harç gibi. Bizi, ayrılan bağlarımızla ince telleri kalmış ilişkilerimizi yeniden bağlayan günler. Artık yeni hevesler yeni bayramlara ne yapalım. Nasip diyelim. Her ertesi gibi bayramında ertesi oldu artık. Cuma ertesi, pazar ertesi falan. Bir hesap günü gibidir ertesiler. Bayram erteleride öyledir ya. Bayramlarda bıraktığımız yarım işlerimizi planlarken ayrıştırdığımız kutsal günlerin sonralarında yapacaklarımzın adı olsa gerek bayram ertesi. Geçip gitti bayram. Heveslerimizde beraberinde ya. Bön bön baktığımız yakınlarımıza uzattığımız musafaha yüklü ellerimizi ceplerimize koyma vakti geldi artık. Kırgınlıklarımız daha kuvvetli kırılmaya başladı hemen. Bayramda kenara koyduğumuz hinliklerimizide taktık boynumuza. Bakışlarımızı tekrar astık gözlerimize. Böyle olmadı gerek değilmi. Sadece bayramlara has kalan sılaı rahme ne ihtiyacımız varki. Neden gidelim yakınımızın hatırına, huzuruna. Ne gerek varki başkasının şekerine etine. Bizimde var şükür herşeyimiz. Kimseye ihtiyacımımızla beraber eyvallahımız yok nasılsa. Aslında bayramlardan arta kalan iyilik kırıntıları bile bize bir yıl yeter ya. Sen bakma bizim umursamaz davranışlarımıza. Bir yıl heyecan ve umutla beklediğim bayramlarımız bahane günlerdir sarılmak için. İçimizde kırılmış o kadar şeyin telafisi için bayramlar beklemeli. Yoksa yekden neden sarılalım birbirimize. Bayram değil seyran değil, enişte bizi neden öpsün ki. Eski günler ve eski dostluklar gibi her geçen bayramda eski bayramlar gibi oluyor maalesef. İçimize bata bata yutkunduklarımıza içlenerek, gelsene ah edip eski yakıştırmasını yapmaktan vaz geçelim artık. Lütfen bayramlar eskimesin bari.
