Herkesin dostu vardır; güvenebildiği, sırrını açabildiği, borç isteyebildiği, içini dökebildiği sırdaşı vardır mutlaka. Bizim de kıymetlilerimiz var, dostlarımız var. Biz de içimizi birilerine dökeriz. Bizi dost kabul edenler de içini bize döker elbette. Dost kıymetlidir, candır, canandır, kıymetlidir ancak dikkatimi bir şey çekiyor. İnsanlığa olan güven maalesef sarsılmış durumda. Kime dokunsan yakınından kazık yediğini, dost bildiği insanlardan büyük darbeler aldığını söyler. Bazıları bunu bir tık ileri götürüp “insanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyorum” diyor. Bunun Türkçe karşılığı şu; hayvanları insanlardan daha kuvvetli ve kıymetli buluyor. Bunun sebebi ise yediği kazıklardır elbet. Herkes bu konuda şikayet ediyorsa kazık atanlar kimler acaba. Birileri birilerine bu toplumda kazık atıyorsa, kazık yiyenler de mutlaka kazık atıyordur ki, bunları kazık atanlar ve atılanlar olarak ayırmıyoruz. Sürekli kazık atan bir güruh yok, kazık yiyen de kazık atabiliyor. Canı yanan da can yakabiliyor. O zaman gerçek dost kim dersiniz? Kimi öğretmeninden şikayetçi, kimi imamdan, kimi yakındaki dostundan, kimi mahalle muhtarından, kimi başbakandan, yani herkes herkesten şikayetçi. Şikayet edenlerin şikayetini dinlerken kendinin çok doğru olduğunu iddia eder insanlar. Oysa sadece kazık yiyenler değillerdir kazık atanlar grubunda da bunları görmek mümkün. Biz de birine söz vermiş gitmemiş olabiliriz. Biz de birinin parasını geciktirmiş olabiliriz. Bizim de paralarımız var gecikmiş, gelmeyen, inkar edilen. Bunu dosttan kazık yemek olarak algılamak ve rahatsız etmek farklı bir şey kendinin dürüst olduğunu iddia etmek farklı bir şey. Maalesef insan ve insanlık güven konusunda sınıfta kaldı. Maalesef bireysel egolar, kişisel çıkarlar hepsi ama hepsi getiri üzerine hesaplanıyor. Kimse kimseye bir tabak yoğurt vermiyor. Kimse kimsenin kapısına tuza gitmiyor. Kimse tadına baksın diye komşusuna bir tabak aşure göndermiyor maalesef zaman bu iken kendini dost zannettikleri ve kendinin dostu zannettikleri arasında bir bağ kuramayan insanlık artık güvenliği dostluğu kişisel çıkarı birbirine karıştırmış durumda. Maalesef dostluk yok. Artık çıkarınıza göre paranıza göre dostunuz ihtiyacınıza göre çevreniz yok demektir. Biraz kendimizi gözden geçirsek mi derim.