Hafta sonu oynanacak maçı da düşünerek
rotasyona giden Erkan Sözeri
ve ekibi, Tuzla’nın hışmına uğradı.
Allah’tan rakip bir Ankaragücü, bir
Ümraniye değildi de fark olmadı.
Ne ortaya konulan oyundan, ne sahaya çıkan
kadrodan memnun kalmadık. Hadi adına
rotasyon diyelim, tamam ama kardeşim Olanare
88’de mi oyuna girer?
Senin en etkili hücumcun, en etkili taç kullanan
adamın, ileride top tutabilen, asist yapabilen,
arkadaşlarına
servis yapabilen bir
adamın 88’de oyuna
girmesi için en az bir
farkla önde olman gerekmez
mi?
Hangi akla hizmet
ettik anlayamadım bir
türlü... Defans -özellikle
son üç maçta- evlere
şenlik işler yapıyor.
Tuzlasporlu oyuncu
elini kolunu sallayarak
ve hatta salına salına
yürüyerek ceza alanımıza
giriyor, iki defans oyuncumuzun birbirine
dolaşmış ayakları arasından topu geçiririyor ve
arkadaşına taze kızarmış hindi gibi asist yapıyor.
Tüm bunları yaparken o kadar yavaş davranıyor,
o kadar kalitesiz hareket ediyor ki neredeyse
kendisine kahve ısmarlayacak ama yine
de bizim defanstan bir tane Allah’ın kulu çıkıp
da demiyor: “Hop arkadaş nereye?” Yahu insan
evine ve hatta yatak odasına kadar giren birine
“hayırdır” demez mi? Adam cezaalanında yürüyor,
Taksim’de değil!
Bu kadar ruhsuz, bu kadar karışık, bu kadar
dolaşık bir savunmayı uzun zamandan beri
görmemiştik. Merak ediyorum altındaki neden
sadece rotasyon mudur yoksa arkada bilmediğimiz
bir şeyler mi var?