Hamdolsun açız, bir türlü doymadık. Allah bizim gözümüzü doyursun. Sendikaların paylaştığı bir döviz vardı açlığa dair. Ve bu protesto türünü bir başkası alay konusu olsun diye yeniden düzenleyip “bizim açlar” diye bir paylaşımda bulunmuştu. Kompozisyon hala gözümün önünde. Sendika üyeleri yan yana dizilmişler her biri 90 kilo gelecek olan bu aç sınıf, giydikleri tshorlara A Ç I Z harflerini göğüslerine yezdırıp, yanyana geldiklerinde açız sloganı oluşturmuşlardı. Bunu bir mizah meselesine çeviren uyanık yurdum insanı, bu karenin yanına afrikada bir su kuyusunun başında su bekleyen her biri 13 kilo ancak gelecek olan afrikalı insanların resimlerini kopyup: bunlar afrikanın açları, bunlarda bizim açlar” diye bir paylaşımda bulunmuştu. Kovid 19 meselsinde alınan tedbirler çerçevesinde hafta sonu iki gün sokağa çıkma yasağı geldi. Bu haberi duyarduymaz olacakları tahmin etim. Atlayıp en yakın fırının önüne gittim. Şehrimizde ne kadar aç varsa ordaydı. Yapmayın etmeyin diyemeden işler karıştı. Caddeler sokaklar bu teleşla dolmuştu. Hepi topu iki gün içerde kalacaktık. Ve ekmeğimiz kapıya gelecekti. Nitekimde öyle oldu. Ekmeği maşı rakıyı, beyeaz peyniri devlet kolluk kuvvetleriyle kapııza kadar getirdi. Aç kalma korkusuyla bir birimizi yemeye başlamıştık maalesef. Maalesef diyorum çünkü; biz kuru ekmek ve üzüm hoşafıyla ülke kurtarmış bir ecdadın torunlarıydık. Daha ötesi aç bir peygamberin şımarık ümmetiydik. Kaldı ki rızkımıza kefil olan Allah’ı kendimize yaratıcı olarak kabul edip rezzak olarak onu biliyorduk. Yeniden yazıklar olsun. Ne diyelim